Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Sed ad illum redeo. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Duo Reges: constructio interrete. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nam quid possumus facere melius? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Quibusnam praeteritis?

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Attica pubes reliquique Graeci, qui hoc anapaesto citantur, hoc non dolere solum voluptatis nomine appellaret, illud Aristippeum contemneret, aut, si utrumque probaret, ut probat, coniungeret doloris vacuitatem cum voluptate et duobus ultimis uteretur.

Bork: Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Primum divisit ineleganter;: Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.
Bork: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Nec enim figura corporis nec ratio excellens ingenii humani
significat ad unam hanc rem natum hominem, ut frueretur
voluptatibus.

Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas
orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito
consectari.

Sed plane dicit quod intellegit.
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;